Aby sąd mógł wydać wyrok orzekający rozwód, muszą istnieć pozytywne przesłanki do jego wydania. Stanie się to wyłącznie wtedy, gdy między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, a więc więzi fizycznej, duchowej i gospodarczej. Przepisy nie precyzują jednak, co oznacza trwały i zupełny rozkład pożycia. Ta interpretacja pozostaje w gestii sądu.
Pożycie fizyczne w małżeństwie
Mówiąc o pożyciu fizycznym mamy na myśli więź intymną między małżonkami. Jej rozpad może być przesłanką do wydania wyroku rozwodowego, nie zawsze stanowi jednak dowód na rozkład pożycia. Istnieją przesłanki usprawiedliwiające taki stan rzeczy, o ile wynikają one niezależnie od małżonków lub z ich zgodnej woli. Mowa tu o rozpadzie pożycia fizycznego na skutek choroby jednego z małżonków, jego pobytu w szpitalu lub rozłąki wynikającej z pracy zarobkowej.
Z drugiej strony, o istnieniu więzi fizycznej nie świadczy utrzymywanie stosunków intymnych, które są wynikiem przymusu, zastraszenia lub uzależnienia gospodarczego.
O zupełności rozpadu małżeństwa mówmy wtedy, gdy ustały wszystkie więzi – rozpad tylko jednej nie stanowi przesłanki do wydania wyroku rozwodowego.
A kiedy rozpad więzi ma charakter trwały?
Kiedy nie istnieją perspektywy na to, że małżonkowie wrócą do wspólnego pożycia. I tu wystarczy ocena sądu, że w danych okolicznościach powrót małżonków do wspólnego życia nie jest możliwy. O trwałości możemy mówić dopiero wtedy, gdy rozpad jest już zupełny.
0 komentarzy